Abdullah Baba (ks) Hazretleri bir sohbetlerinde, Peygamber (sav) Efendimizin unutulmuş sünnetlerini ihya etmenin öneminden bahsederken, bizlere şunları anlattılar;
Peygamber (sav) Efendimiz hadisi şeriflerinde;
“Unutulmuş bir sünnetimi meydana çıkarana yüz şehit sevabı vardır!” buyurmuştur.
Mesela sarık sünneti unutulmuş, birkaç kişi yapıyor. Bütün mü’minlerin yapması gerekiyor.
Allah’ın Resulü (sav) şöyle buyurmaktadır:
“Sarıkla kılınan iki rekât namaz, sarıksız olarak kılınan yetmiş rekâttan daha hayırlıdır”. Bunun için namazda sarığı ihmal etmemek daha uygundur, “Kim sarıklı cuma namazı kılarsa, yetmiş cuma namazı kılmış gibi sevap veriyor” (Sahih-i Buhari) Sarık Resûlallah Efendimizin daimî sünnetidir.
Yine misvak kullanmak da daimî sünnetlerindendir. Misvakta on hassa vardır: Ağzı tatyib eder, diş etlerini güçlendirir, göze cila verir, balgamı giderir, dişin çürümesini önler, sünnete uygun olur, melaikeyi sevindirir, Rabbi razı eder, hasenatı artırır, mideye sıhhat verir. (Ramuzel Hadis)
Tarak kullanmak daimî sünnetidir, sakal bırakmak peygamberlere farz ümmetine vaciptir, bir tutam bırakmak ise sünnettir.
Allah-u Teâlâ Hz. leri (cc):
“Peygamber size neyi getirip verdi ise onu kabul edin, alın ve sizi yasakladığı şeyden de sakının” (Haşr/ 7) ve “Allah’ın Resulü’nde sizin için güzel örnekler vardır” (Ahzâb /21)
Meallerindeki ayetlerinde buyurduğu gibi, mü’minlere sîrette, surette, ahlâkta, âdette ve hayatın bütün dallarında, Resulü’nün (sav) sünnetine uymalarını emretmiştir. Resûlallah (sav)’ın sünnetine uymak, İslâmiyet’i daha doğru anlamanın, daha doğru yaşamanın yegâne yoludur. Allah (cc)’ın;
“Peygambere itaat eden, Allah’a itaat etmiş olur.” (Nisa /80) ayet mealinde buyruğundan hareket ederek, Resûlallah (sav)’a itaatin, her şeyden önce farz hükmünü taşıdığını göz önüne alırsak, O’nun sünnetine sarılmanın önem ve ciddiyeti kendiliğinden ortaya çıkar.
Hz. Aişe (r.anha)’ den rivayet edilen bir hadislerinde;
“On şey fıtrattandır: Bıyıkları kesmek, sakalı salıvermek, misvak ile ağzı dişleri temizlemek, su ile burnu temizlemek, tırnakları kesmek, kirlerin barınabileceği yerleri yıkamak, koltuk altındaki kılları gidermek, kasıkları tıraş etmek, necaset yolunu su ile pak eylemektir.” (Müslim) buyurmuşlardır.
Diğer hadislerinde ise:
“Bıyıkları çok kısaltın, sakalları ise bırakın”,
“Müşriklere muhalefet edin, bıyıkları kısaltın, sakalları çoğaltın”
“Bıyıkları kesin, sakalları bırakın. Böylece mecusilere benzemeyin” (Buharî) buyurmuşlar ve mü’minleri sakal bırakmaya teşvik etmişlerdir.
Sakal, hadiste de buyrulduğu gibi, yaratılış icabı erkeklerde bulunması gereken ve daha önceki peygamberlerin sünnetidir. Müteaddit hadislerde, sakalların tabii halleri üzere terk edilmesi ve uzatılması emredilmektedir. Kısaltılması konusunda herhangi bir cevaz görülmemektedir. Asırlardır her devirdeki İslâm âlimleri ile bütün mü’minler bu tabii hali benimsemişler ve kendilerinde uygulamışlardır.
Bu hadislerden anlaşıldığına göre, bütün peygamberlerle birlikte Resul-i Ekrem de sakalını bırakmış ve sakal bırakmayı emretmiştir. Hz. Peygamber ve ashabının sakallarını traş ettiklerine dair hiçbir kayıt yoktur. Ancak Hz. Peygamber (sav) sakalının ucundan ve yanlarından alırdı. (Tirmizi)
İmam Malik(ra) şöyle der:
“Müslüman, çoğunluk sakalını ne şekilde bırakıyorsa o kadar bırakmalı, fazlasını kesmeli, böyle yapmak menduptur. Çünkü bu fazlalığın kesilmemesi, çirkin görünmeye sebep olur. Sakalı kısaltmanın bir sınırı yoktur. En uygunu, şekli güzelleştirecek biçimde kısaltmaktır” der.
Şimdi ise günümüzde memurlarımız, amirlerimiz, diğer kademelerde görev yapan kardeşlerimiz bu sünneti yaparlarsa onları vazifelerinden atıyorlar. Rızıklarına mani oluyorlar. O tür olan kişilere bir şey diyemeyiz, ancak, hür olan, inanan kişinin sakal koyması vaciptir. Bir kabza yapması sünnettir. Bu unutulmuş sünnetleri ve diğer sünnetleri uygulamamız gerekiyor.
Resûlallah (sav) Efendimiz, bir gün halkayı zikir yaparken üzerlerine giydiği ridası yere düşer, zikirden fariğ olduktan sonra Ebu Bekir Sıddık (ra)Hazretleri;
─ Ya Resûlallah! Ridanız yere düştü, deyince;
Peygamber (sav) Efendimiz;
─ Dostu zikrederken düşen ridam ashabıma helal olsun buyurdu. Ve Sahabeyi Kiram Hazeratı bu müjdeyi alınca, Efendimizin (sav) mübarek ridasını paylaştılar. Hz. Ali (kvc) Efendimiz sağında durduğu için hem damadı hem de zikirde yönetici olduğu için, ona iki parça verdi. O da parçaları omzuna dikti.
Şimdi dervişlerin giymiş olduğu bu haydariyenin ismi oradan gelmektedir. “Haydar” Allah’ın aslanı, giydiği de O’nun ridasıdır. Aynı mecliste bulunan Ebu Bekir Sıddık (ra) Hazretleri ridadan bir parça aldı ve şöyle dedi;
Peygamber (sav) Hazretlerinin ridası alt tarafa değil üst tarafa olur
Başının üzerine koyup, sarığını sardı. Ve orada da Ebu Bekir (ra) Efendimiz sadıklığından bir rütbe daha fazla aldı.
Peygamber (sav) Efendimiz çok memnun oldu. Haydariyenin de aslı bu hadiseyle gerçekleşmiştir.
Nur KÖROĞLU