Tag / Arafat dağı

by Nuri Köroğlu

Sultanımdan Gönüllere : HUZUR İSLAMDADIR

Cennet mekan üstadımız Hadim-ül Fukara Abdullah Baba Hz. bir sohbetinde Şöyle buyurmuştur;

Huzur İslam’dadır. Huzur imanda, huzur ahlakta, huzur Allah (cc) korkusundadır. Bu millete Allah (cc) korkusu vermediğimiz sürece anarşik olayların durması mümkün değildir.

Huzurevleri açıyorlar. Huzurevi, babanın evi, annenin evidir. Huzurevi, evladın evi, kızının evi, oğlunun evidir.  Ailede birlik, aile nizamı İslam’da vardır. İslam, ailenin namusunu, ırzını, iffetini, ahlakını korur.

Burada anne ve baba hakkına değinmek istiyorum.

Resulullah (sav) Hazretleri;

“Annenizi sırtınıza alsanız, Hac vazifesi için Mekke’ye götürüp yedi defa anneniz omzunuzda olduğu halde tavaf yapsanız, Merve ile Safa tepesinde say yapıp, Arafat Dağı’na çıkarsanız, Arafat Dağı’nda vakfeye dursanız, Arafat Dağı’ndan sonra da Müzdelife’ye gelip omzunuzda annenizle taş toplayıp Mina’ya gelseniz, Mina’da üç gün büyük şeytan, orta şeytan, küçük şeytanı taşlasanız, ondan sonra Beytullah’ı yedi defa tavaf etseniz, tekrar Safa’yla Merve arasında say etseniz, anneni omzundan indirdiğin zaman ancak, annenizin doğum sancısını ödeyebilirsiniz” buyuruyor.

Annemizin siz ağlarken gece uykusunu bölüp de “yavrum hasta” diye başınızı beklemesinin, babanızın “yavrum hasta” diye hastaneler, doktorlar, ilaçlarla uğraşırken çektiği eziyetlerin hakkını nasıl ödeyeceksiniz?

Annenin babanın hakkı ile ölen insan Cehennem azabı görecek. Sabaha kadar namaz kılsa, akşama kadar oruç tutsa, annesi babası memnun değilse Cehennem azabı müstahaktır. Ama bu anne baba, inançsızsa o ayrıdır. İnanan anne babalar için söylüyoruz biz.

Şimdi ise ne yazık ki evlatlar annesine; “cadı garı”, babasına “moruk” diyor.

“Ben de sana birkaç kilo süt alayım da sen de hakkını istersen helal et istersen etme” diyorlar. Ne kadar bozuk bir üslup…

Zamanın başvekili sordu da onlara şu cevabı verdik;

“Daha Türkiye gibi dünyada dinine, imanına, ahlakına, örf ve adetlerine hakaret eden bir millet daha görülmemiştir. Bak Japonya dini inançlarına geleneklerine sahip, dünyaya hâkim oldu. Bak İngiltere’ye krallığına sahip, örf adetlerine sahip, bütün dünyada sözü geçer oldu”.

Daha birçok beldelerde de söylüyorum. Televizyonu açıyoruz, dinimizi, ahlakımızı bozan bütün cinsi münasebetleri gösterip, çocuklarımızın iffetini, namusunu, hayâsını berhava ediyorlar da hiç kimse bir söz dahi söylemiyor. Bir mektup dahi yazma cesaretini gösteremiyoruz. Radyolarda yirmi dört saat, dinimize, imanımıza, ahlakımıza, örf adetlerimize hakaret ediyoruz. Böyle olduğu müddetçe, başta gelen gazeteler müstehcen yayınlar yaptığı müddetçe, dinimize hakaret olduğu müddetçe, Türkiye’mizin kalkınması mümkün değildir. Çünkü biz ahlakça göçüyoruz. Gemi su aldı, batıyor. Bu geminin suyunu boşaltmak kurtulmak için geminin su alan yerini tamir etmemiz lazım. Su alan yerde ki ağacı değiştirmemiz lazım. İnançsızlık ağacını kaldırıp, inançlı bir ağaç yerleştirsek, gemimiz batmayacaktır. İnananlar bu ülkeye sahip çıkmadığı müddetçe memleketimiz batacaktır. Memleketimize sahip çıkalım. Devletimize sahip çıkalım. Ordumuza dua edelim. Mülkiye amirlerine dua edelim. Şimdiye kadar beddua ettik.

“Allah (cc) belanızı versin” dedik. Onlar bizim başımıza bela oldu. Şimdi tekrar tövbe edelim;

“Ya Rabbi! Ne olur Hâdî ismin ile hidayet eyle, Latif ismin ile lütfeyle…” diyelim.

Ordumuza sahip çıkalım, erinden generaline kadar;

“Ya Rabbi! Ne olur bunları muhafaza eyle, bunların kalplerine de kendi sevgini ver. Ya Rabbi Muhammed-ül Mustafa’nın sevgisini ver Ya Rabbi, Kuran sevgisi ver Ya Rabbi…”

Mülkiye amirlerimize de dua edelim. Dua mü’minin silahıdır. Sarhoşlarımıza sahip çıkıp dua edelim. Açık kadınlarımıza, kumarcılarımıza sahip çıkıp dua edelim. Onların elinden tutalım. Öyle namaz kılıp tespih çekmekle olmaz. İnananların ölçüsü Kur’an’dır. Ölçüsü Muhammed Mustafa’dır (sav), Resulullah Aleyhisselatü vesselamın sünnetlerini ihya etmektir. Muhammed-ül Mustafa’ya (sav) yapışırsak, O’nun sünnetlerini ihya edersek, O’na selat-ü selam getirirsek, O’na muhabbet edersek, O’nu her gün görmeyi arzu edersek hem dünyamız güzel hem de ebedi âlemimiz aziz ve güzel olur.

Bir gün, iki gün değil, iş daimi olmakla daimi. Yaptığınız ibadetler az olsa bile daim olsun. İnsanlar nankör olur, iyilik yaparsınız kötülük yaparlar. Ama Allah’ım (cc) hiçbir hayrınızı küçük de olsa katiyen zayi etmez.

İyiliğe iyiliği her adam yapar, hayvanlar bile birbirlerine karşı iyilik yapar.

İyiliğe kötülüğü şer adam yapar. Eğer birine iyilik yaptıysan o adam sana kötülük yaptıysa o adam şerdir. Gıybet yapar, aleyhte konuşur. Şurada “ihvanım” der, başka bir yerde “ya bırak sende şöyledir böyledir” der. İşte o adam şer insandır.

Ama kötülüğe iyiliği er adam yapar. Size ne kadar kötülük yaparlarsa yapsınlar, siz iyilik yaparsanız, Allah’a (cc) vuslat bulan veli insan olursunuz. Er adam olursunuz er. Sizler de er olmak için Allah’a (cc) yalvarın. Allah (cc), inşallah bu erlerden eylesin. (Âmin)

Nuri KÖROĞLU

by Nuri Köroğlu

Sultanımdan Gönüllere : ÜVEYSİLİK YOLUNUN PİRİ, VEYSEL KARANİ HAZRETLERİ

Bütün piranların sevdiği, evliyaların sevdiği, sertacı olan Muhammed-ül Mustafa’nın (sav) sevmiş olduğu ve Hazreti Ömer ile Hazreti Aliyyel Murtaza’ya;

“Benim şu hırkamı Yemen ilindeki Veysel Karânî’ye teslim edin, ümmetime dua etsin” buyurduğu, O muhterem zât…

Hazreti Ömer ile Hazreti Aliyyel Murtaza yanlarında kutsal emanetleri ile geldiler. Mübareği Arafat Dağı’nda buldular. Veysel Karânî’ye kimi deli, kimi mecnun, kimi meczup diyorlardı. Yanına geldiler. Adının Üveys olduğunu öğrendikten sonra O mübareğe:

–Aç bakalım sağ elini, dediler. Sağ elinde arpacık hastalığından dolayı oluşan beyazlığı görünce:

–Rasululah’ın söylediği gibi, bu Üveys dediler. Rasululah’ın isminin anıldığını duyan Üveys’in heyecanı arttı, ardından Hazreti Ömer:

–Allah’ın Resulü’nün (sav) selamı var. Bu hırkasını sana gönderdi ve “Ümmetime dua etsin” buyurdu deyince:

–Bu hırkayı ben nasıl giyeyim, ben buna lâyık değilim, diyerek ağlamaya başladı.

–Lâyık olmasaydın, Rasululah bunu sana yollamazdı, denilince, Rasululah’ın hırkasını eline aldı ve taşın dibinde secdeye kapandı. Hazreti Ömer Efendimiz öldüğünü ya da bayıldığını zannetti.

“Ya Üveys! Ya Üveys!” diye seslendi.

O sırada Veysel Karânî Hazretleri, Cenab-ı Allah’a şöyle yalvarıyordu;

–Ya Rabbi! Habibin Ahmet Resulün Muhammed’in ümmetini affeyle.

Yüce Yaradan;

– Ey Üveys kulum! Dörtte birini affettim, buyurdu.

Veysel Karani Hazretleri;

– Ne olur daha affet Ya Rabbi, diye yalvarınca;

– Dörtte ikisini affettim, buyurdu. Yine;

– Ne olur daha affet Ya Rabbi, deyince;

– Dörtte üçünü affettim, buyurdu.

Oanda Hazreti Ömer ibni Hattab sırtına vurunca kendine geldi ve:

– Yapma Ya Ömer! Rabb’imden tüm Ümmet-i Muhammed’in affını diliyordum dörtte üçünü affetti yalnız dörtte biri kaldı, dedi.

Bu olayın ardından karşılıklı sohbet ettiler. Veysel Karânî Hazretleri:

–Ya Ömer! Allah’ın Resulü’nü Bana bir anlat, bir tarif et, dedi.

–Kaşları siyahtı, yay gibiydi. Buğday benizliydi, dişleri düzgündü, başı biraz iriceydi. Yanına gelen insanlar O’nun yanında küçük kalırdı, herkesten daha heybetli idi. İnsan baktığı zaman dünyasını, ailesini, her şeyini unuturdu. Nasıl vasfedeyim, Allah’ın (cc) vasfettiğini. Kur’an vasfetmiş O’nu Ya Üveys, deyince; Veysel Karânî Hazretleri:

– Görememişsin Ya Ömer, dedi.

Ardından Aliyyel Murtaza:

–Ya Üveys! Ben gördüm, dedi.

Veysel Karânî Hazretleri:

–Nasıl gördün Ya Ali, diye sorunca;

–Mekke’nin fethinde putların hepsini kırdık. Sadece tunçtan yapılmış lat ve uzza adında putlar kaldı, bir türlü yetişemedik.

–Ya Rasulullah! Omzuma basın da şu putu devirin, dedim. Rasulullah Efendimiz;

–Ya Ali! Küreyi arz Beni zor tartıyor, sen nasıl taşıyacaksın, Bende “Nübüvvet Mührü” var. Sen çık benim omzuma, dedi.

–Hayâ ederim Ya Rasulullah, dedim.

–Çık omuzuma Ya Ali, dedi. Yine;

–Hayâ ederim Ya Rasulullah, dedim. Üçüncü seferde; Çık, deyince, hayâ ile omuzlarına çıktım, putu tuttum. Allah’ın Resulü’ne (sav) baktım. O’da bana baktı bütün on sekiz bin âlemi Muhammed-ül Mustafa olarak gördüm. On sekiz bin âlemi O’nun cemalinde gördüm, deyince Veysel Karânî:

– Bende öyle görüyorum, Ya Ali; dedi ve hüngür hüngür ağladı.

Ama bizler rüyamızda bile göremiyoruz. “Rüyasında görende söyler mi canım, olur mu?” derler.

Peki, neden Rasulullah (sav) Efendimiz rüyasını anlattı?

Neden Ebu Bekir Sıddık Hazretleri anlattı?

Neden Hazreti Ömer Efendimiz anlattı?

Neden Osman-ı Zinnureyn, Aliyyel Murtaza anlattı?

Niye mezhep sahiplerimiz anlattı?

Doksan dokuz defa Allah’ı (cc) gördüm diye, neden piranlar anlattılar?

Anlattılar ki anlayanlar olsun da onlar da âşık olsun, Muhammed-ül Mustafa’yı sevsinler. O’nu görmek için O’nun yoluna gitsinler, emin insan olsunlar. Böyle rüyalar görmek için de dilimize sahip olmamız lazım. Yalan söylemememiz, yemin etmememiz, gıybet etmememiz lazım. Suizanda bulunmamamız, onun bunun aleyhinde konuşmamamız, dedikodu yapmamamız lazım. Üç kişi bir araya geldik mi dedikodu yapmamalıyız. Birlikte çay içip, arkadaşım dediğimiz arkadaşımıza arkasından sahtekâr diyoruz, bunu demememiz, kimsenin gıyabına konuşmamamız lazım. Bilmediğimiz bir şeyi biliyormuş gibi konuşmamamız lazım. Özü sözü bir insan ve mü’min olmamız lazım…

Tarikatçı tarikatçıyı sevmiyor. Şeriatçıyım diyor, şeriatçıları sevmiyor. Allah’ı (cc) sevseniz, hepsini seversiniz. Çünkü hepsi de “Allah” diyor “Lâ ilâhe illâllah Muhammed-ür Resulullah” diyor.

Bizi ben-i israil yahudisi birbirimize düşürdü. Kitabımız bir Kur’an, Allah’ımız (cc) bir “Lâ ilâhe illâllah”, Muhammed’imiz bir, kıblemiz bir, amellerimiz bir, ancak mezhepte ve meşrepte ayrıyız. Beytullah’a gidiyorsunuz, orada tavaf yapıyorsunuz. Hacı Bayram-ı Veli Hazretleri “Gül Değirmeni” diyor Beytullah’a “Değirmen gül, dönen gül, alan gül, satan gül, unu gül, güldür gül” diyor.

Beytullah’ın ikinci katına çıktı mı insan ağlamadan duramıyor. Bakıyorsun renk renk, çeşit çeşit insanlar, hepsi de Allah’ın (cc) beytini tavaf ediyor, “Allah-ü Ekber” deyince kıyamda duruyor, “Allah-ü Ekber” deyince secdeye varıyor. Nasıl olur da biz bunların arkasından konuşuruz, konuştuğumuz zaman yazıklar olsun bizlere.

Tövbe edelim de Allah’a layık kul, Muhammed-ül Mustafa’ya (sav) layık ümmet olalım.

Allah (cc) hepinizden razı olsun…

Nuri KÖROĞLU